کدهای وضعیت HTTP به‌عنوان یکی از اجزای اصلی پروتکل HTTP شناخته می‌شوند که اطلاعاتی درباره وضعیت درخواست‌ها و پاسخ‌های بین مرورگرها و سرورها ارائه می‌دهند. این کدها به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام نشان‌دهنده وضعیت خاصی هستند. کدهای وضعیت اطلاعاتی که از 100 تا 103 را شامل می‌شوند، مربوط به مراحل ابتدایی ارتباط بین کلاینت و سرور هستند. این مقاله از “فیبی لند” به بررسی دقیق این کدها، کاربردها، و نحوه تعامل آن‌ها با درخواست‌ها و پاسخ‌ها می‌پردازد.

کد وضعیت 100: Continue

کد 100 (Continue) یکی از مهم‌ترین کدهای وضعیت در ارتباطات HTTP است. این کد زمانی ارسال می‌شود که کلاینت (معمولاً مرورگر) درخواست HTTP را ارسال کرده و منتظر دریافت تأیید از سرور است. هنگامی که سرور با دریافت این درخواست موافق است و می‌خواهد کلاینت ادامه‌ی داده‌ها را ارسال کند، کد 100 را به عنوان پاسخ ارسال می‌کند. این کد به کلاینت اطلاع می‌دهد که می‌تواند ادامه داده‌ها را بدون نگرانی ارسال کند. این کد به‌ویژه در پروتکل‌هایی که نیاز به ارسال حجم زیادی از داده‌ها دارند، مفید است، زیرا از ارسال بیهوده داده‌ها در صورت عدم پذیرش سرور جلوگیری می‌کند.

کد وضعیت 101: Switching Protocols

کد 101 (Switching Protocols) زمانی استفاده می‌شود که کلاینت درخواست تغییر پروتکل ارتباطی با سرور را مطرح می‌کند و سرور با این تغییر موافقت می‌کند. این کد معمولاً در مواقعی استفاده می‌شود که نیاز است پروتکل از HTTP به یک پروتکل دیگر مانند WebSocket تغییر کند. سرور با ارسال این کد به کلاینت اطلاع می‌دهد که پروتکل درخواست‌شده پذیرفته شده و ارتباط بر اساس پروتکل جدید ادامه خواهد یافت. این امکان تغییر پروتکل، انعطاف بیشتری را برای استفاده از پروتکل‌های تخصصی‌تر فراهم می‌کند و در مواردی که نیاز به ارتباط دوطرفه بلادرنگ است، مانند ارتباطات چت آنلاین، بسیار کاربردی است.

در مقاله ای دیگر از مجموعه مقالات fibiland برای شما دوستان درباره کد وضعیت 102 پردازش (Processing) اطلاعاتی داده ایم. مشاهده!

کد وضعیت 102: Processing (RFC 2518)

کد 102 (Processing) یک کد وضعیت غیررسمی است که در پروتکل WebDAV (که گسترشی بر روی HTTP است) تعریف شده است. این کد زمانی استفاده می‌شود که سرور درخواست را دریافت کرده و در حال پردازش آن است، اما پردازش هنوز به پایان نرسیده است. این کد معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که پردازش درخواست ممکن است زمان‌بر باشد و سرور با ارسال کد 102 به کلاینت اطلاع می‌دهد که درخواست را دریافت کرده و در حال کار بر روی آن است. این امر می‌تواند در جلوگیری از تایم‌اوت‌های غیرضروری و بهبود تجربه کاربری موثر باشد.

کد وضعیت 103: Early Hints (RFC 8297)

کد 103 (Early Hints) به عنوان یکی از کدهای جدیدتر HTTP معرفی شده است و به سرور اجازه می‌دهد که قبل از ارسال پاسخ نهایی، برخی از اطلاعات اولیه را به کلاینت ارسال کند. این کد به مرورگرها کمک می‌کند تا برخی منابع مانند CSS یا JavaScript را پیش‌بارگیری کنند، که باعث افزایش سرعت بارگذاری صفحه وب می‌شود. این قابلیت به‌ویژه در بهینه‌سازی عملکرد وب‌سایت‌ها مفید است و می‌تواند زمان بارگذاری اولیه صفحات را به طور چشم‌گیری کاهش دهد.

کاربردها و اهمیت کدهای وضعیت اطلاعاتی

کدهای وضعیت 100 تا 103 در پروتکل HTTP نقش مهمی در بهبود کارایی و عملکرد ارتباطات بین کلاینت و سرور ایفا می‌کنند. این کدها به بهینه‌سازی انتقال داده‌ها و بهبود تجربه کاربری کمک می‌کنند. همچنین، این کدها به توسعه‌دهندگان و مدیران وب‌سایت‌ها اجازه می‌دهند تا با استفاده از پروتکل‌های مناسب و مدیریت صحیح منابع، عملکرد وب‌سایت‌های خود را بهبود بخشند.

سخن پایانی

درک و استفاده صحیح از کدهای وضعیت HTTP، به‌ویژه کدهای وضعیت اطلاعاتی 100 تا 103، برای بهبود عملکرد وب‌سایت‌ها و افزایش کارایی ارتباطات کلاینت-سرور ضروری است. این کدها نقش مهمی در بهینه‌سازی تجربه کاربری و افزایش سرعت بارگذاری صفحات ایفا می‌کنند. در “فیبی لند”، همواره تلاش می‌کنیم تا با ارائه مقالات آموزشی و کاربردی، به شما در درک بهتر و استفاده موثرتر از تکنولوژی‌های وب کمک کنیم. امیدواریم این مقاله توانسته باشد اطلاعات مفیدی را درباره کدهای وضعیت 100 تا 103 در اختیار شما قرار دهد.